Κλειστό επάγγελμα, άδειες σε κολλητούς, τακτική …δώσε και σε μένα μπάρμπα! Ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος μόλις είχε τελειώσει, με τον Ελληνικό λαό να έχει πλέον διαλυθεί. Τα επαγγέλματα που επέζησαν, επανήλθαν δριμύτερα, μεταξύ αυτών και των μεταφορέων.
Ουσιαστικά, ο όρος του αυτοκινητιστή και με τον όρο του «κλειστού» επαγγέλματος πρωτο – λανσαρίστηκε λίγο μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν στην Ελλάδα, τα φορτηγά και τα ταξί ήταν ελάχιστα.
Οι αναφορές φανερώνουν ότι οι άδειες, οι πρώτες άδειες δόθηκαν από το κράτος στις αρχές της δεκαετίας του 50΄. Παρέχονταν σε όσους ήθελαν να εξασκήσουν το επάγγελμα του μεταφορέα με τις γνωστές έως και σήμερα Φ.Δ.Χ.
Μάλιστα, οι τότε άδειες δεν είχαν κανένα νόημα να αποκτηθούν, και το ενδιαφέρον ήταν πολύ χαμηλό, αφού, η μεταφορική δραστηριότητα, ήταν ανύπαρκτη, μιας και τα έργα ήταν ένα «άδειο» σενάριο. Η πολύ χαμηλή αγοραστική δύναμη και με έναν λαό , να ζει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, και την πείνα να απειλεί το μεγαλύτερο τμήμα του κόσμου, δεν έδινε κίνητρο στην αγορά των πρώτων αδειών.
Οπότε, οι πρώτες άδειες Φ.Δ.Χ. δόθηκαν σε όσους επιθυμούσαν να αποκτήσουν ένα φορτηγό, με βασική δραστηριότητα τις μεταφορές παντός τύπου.
Πάντως, ακόμη και όσοι ήθελαν να αποκτήσουν μια άδεια, βρήκαν μπροστά τους ανυπέρβληματα εμπόδια, ενώ, μια σειρά ευτράπελων φανερώνουν και τις …κάτω από το τραπέζι συναλλαγές με άνομες μεθόδους. Οπότε, για να αποκτήσει κάποιος άδεια, ή πληρούσε τις προϋποθέσεις ( αλλά δεν ήταν σίγουρο αν θα την αποκτήσει) ή ( ο πιο σίγουρος δρόμος!) να έχει κολλητό έναν υπουργό! .
Μάλιστα, έως και σπείρα με πλαστές προσωρινές άδειες Φ.Δ.Χ. είχε εμφανιστεί, με επίκεντρο την Βόρεια Ελλάδα.
Λίγα χρόνια αργότερα, και στα τέλη της δεκαετίας του 50, η οικονομική ανάκαμψη της χώρας, με τα πρώτα έργα ( δρόμοι, γέφυρες κ.α.) δίνουν «τροφή» στα φορτηγά, όσο απέμενε.
Κομβικό ρόλο έπαιξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως υπουργός Δημοσίων Έργων, που έμοιαζε να έχει το μαγικό ραβδί, όπου από το 55 και έως και τις αρχές του 60η χώρα γνώρισε ραγδαία οικονομική ανάπτυξη και πραγματοποιήθηκαν μεγάλα έργα στους τομείς της γεωργίας, στη βελτίωση του οδικού δικτύου, στον τουρισμό, καθώς και στη βιομηχανία.
Η μεταφορική δραστηριότητα έπαιξε τότε, σημαντικό ρόλο, και οι άδειες ΦΔΧ είχαν πλέον αξία!
Έτσι, η μεταπολεμική Ελλάδα χτίζει έναν ισχυρό οικονομικό κλάδο, αυτόν των Χερσαίων Μεταφορών, με τις πρώτες μεγάλες οικογένειες να ξεκινούν στα μεγαλύτερα εμπορικά, αστικά κέντρα ( Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη κ.α.) τις πρώτες μεταφορικές εταιρείες.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι, το επάγγελμα «έκλεισε» το 1971, όταν η Χούντα έδωσε τις τελευταίες άδειες Φ.Δ.Χ.!
Μάλιστα, το τότε Νομοθετικό Διάταγμα 1060/1971 προέβλεπε το άνοιγμα του επαγγέλματος μία πενταετία αργότερα, δηλαδή το 1976. Όμως, αυτό δεν συνέβη ποτέ, αφού, καμία κυβέρνηση έως τότε – και έως και την εποχή του 2011 – οι άδειες δεν τις άγγιξε ποτέ, για πολλές δεκαετίες.
