Στην αυγή του 2009, η ατμόσφαιρα στην αγορά των Μεταφορών μύριζε περίεργα. Ήταν και η πρώτη γεύση από την οικονομική καμπή, που όμως, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πόσο θα διαρκούσε, και το χειρότερο, τι μπόρες περίμεναν την ισχυρή έως τότε Ελληνική Μεταφορά.
2010: Μια χρονιά γεμάτη εντάσεις, με τον κλάδο να βλέπει από μακριά το τούνελ, χωρίς όμως, να μπορεί να προβλέψει πόσο σκοτεινό και μακρύ θα είναι. Οι πρώτες κρίσεις χτυπάνε καμπανάκι, με τις Απεργίες να θέτουν τον κλάδο σε κατάσταση εμφυλίου. Οι άδειες, με το περιβόητο «καταστροφικό» νομοσχέδιο, που καταργούσε κάθε αξία, ήταν γεγονός. Οι τότε απεργοί δικαίως ζητούσαν να γίνει πενταετής προσαρμογή της άδειας, μιας και ήταν άδικο για όσους είχαν αγοράσει πρόσφατα άδειες και δεν πρόλαβαν να κάνουν απόσβεση.
Μάταια ζητούσαν να αποζημιωθούν για τις άδειες, ώστε να μη χάσουν τα χρήματά τους. Οι άδειες χάθηκαν σε μια νύχτα, το μεταφορικό έργο «σκορπίστηκε», απαξιώθηκαν τα κόμιστρα, το πάρτι των αλλοδαπών – βουλγάρικων έδωσε «χαρά» στους επιτήδειους και, πλέον πατάμε στο 2012 – 2013, μια διετία που πλέον, το καράβι της οικονομίας είναι «σάπιο».
Η Ελληνική Μεταφορά με «κουρασμένα» φορτηγά, μεγάλης ηλικίας – αφού για πάνω από πέντε χρόνια ακόμη και οι πιο νυκοκυραίοι αυτοκινητιστές αδυνατούν να τα αντικαταστήσουν – προσπαθεί να καλύψει με οποιοδήποτε κόστος τα πρωτοφανή χρέη, που δημιουργήσε η τρόικα στον ιδιωτικό τομέα.
Και στην «αρένα» των δυσκολιών έρχονται και άλλα βάρη: Βαριά φορολογία, δυσβάσταχτες ασφαλιστικές εισφορές ( πάνω από 7 στους δέκα έχουν χρέος στο πρώην ΤΕΒΕ 20 – 30 χιλιάδες ευρώ) ενώ, το κράτος χτυπάει με απίστευτα πρόστιμα, που στέλνουν στον γκρεμό εκατοντάδες μεμονωμένους μεταφορείς – κοινώς, την ραχοκοκαλιά της Ελληνικής Μεταφοράς , με οικογενειακές επιχειρήσεις 40 – 50 ετών, δεύτερης γενιάς οδηγοί – ιδιοκτήτες.
Για περισσότερο από πέντε χρόνια, οι ρυθμίσεις δείχνουν να σώζουν την κατάσταση, όμως, αποδεικνύεται ότι, έχουν βραχυχρόνια θετικά αποτελέσματα, αφού, ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να συνέλθουν και να ανταπεξέλθουν στις ρυθμισμένες υποχρεώσεις τους και παράλληλα να πληρώνουν και τις τρέχουσες.
Σήμερα, η Ελληνική Μεταφορά συνεχίζει να σηκώνει ένα νέο σταυρό, με ένα πρωτόγνωρο εχθρικό περιβάλλον, που δημιούργησε η πανδημία. Η αγορά αλλάζει δεδομένα με ταχείς ρυθμούς, κάποιοι παίζουν άμυνα, οι περισσότεροι ζητούν παρατάσεις, ενώ, το πέναλτι έχει τα ρίσκα του.
Το παιχνίδι είναι και πάλι επικίνδυνο, με ρίσκα, όμως, η πρόσφατη εμπειρία των Μεταφορέων στην κρίση δείχνει ότι έχει αποκτήσει αντισώματα, και αυτά, αποτελούν τον σύμμαχο τους, στο νέο τούνελ, που ευχόμαστε να είναι σύντομο και καλοφωτισμένο.
Καλό σας Σαββατοκύριακο.
