ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ
Η ελληνική μεταφορά, ο έλληνας μεταφορέας, το καθαρόαιμο ελληνικό φορτηγό συνεχίζει να κυκλοφορεί χιλιοχτυπημένο τα τελευταία χρόνια στους δρόμους με εχθρούς, αρκετούς και σε πολλές φορές μη αντιμετωπίσιμους.
Ο ένας εχθρός είναι η κρίση . Ξεκίνησε το 2011, «κατασπάραξε» την ελληνική μεταφορά, την γονάτισε με φόρους, και, σήμερα, οι 120 δόσεις είναι το «όνειρο» και ταυτόχρονα ο εφιάλτης που ίσως να αποδειχθεί η νέα ταφόπλακα των Ελληνικών Μεταφορικών επιχειρήσεων την επόμενη δεκατία.
Ο δεύτερος εχθρός είναι η παλαιότητα των φορτηγών. Σήμερα, ο ελληνικός στόλος γερνάει επικίνδυνα, και πλέον, οι ελληνικοί δρόμοι έχουν μετατραπεί – χωρίς την βούληση των νοικοκυραίων μεταφορέων που πάντα ήθελαν τα πιο καλοσυντηρημένα φορτηγά στην επιχείρηση τους και τελευταίας ή και προτελευταίας τεχνολογίας – σε ένα απέραντο «γηροκομείο» φορτηγών.
Ο τρίτος και πιο μεγάλος εχθρός είναι το κράτος, που κάνει, τα πάντα σε λάθος κατεύθυνση, μη έχοντας τη δυνατόητα να αναστρέψει το επιβαρυμένο οικονομικό κλίμα στην χερσαία Ελληνική μεταφορά.
Σήμερα, απαιτείται από την ελληνική Πολιτεία μια ισχυρή βούληση, χωρίς αναστολές, και το τιμόνι να στρίψει μια για πάντα – αφού καταγράψει τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής μεταφοράς – προς την σωστή κατεύθυνση, δίνοντας κίνητρα στις ελληνικές επιχειρήσεις, πραγματικές επιδοτήσεις για την αντικατάσταση των φορτηγών και των εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες, αλλά έχοντας ευρυγώνια οπτική, παραγκωνίζοντας οποιαδήποτε μονόφθαλμη τακτική του παρελθόντος!
