Η παραπάνω θυμόσοφη λαϊκή παροιμία αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την αρχή του προβλήματος, που γέννησε και διόγκωσε τα προβλήματα του σημερινού κλάδου των μεταφορών. Ο μικρός μεταφορέας έμεινε μόνος του, σε μια κρίσιμη περίοδο ( 2011 έως και σήμερα), την ώρα που η συσπείρωση, η συλλογική «γροθιά» θα έπρεπε να υπερκεράσει κάθε εγωϊσμό, κάθε ατομικό συμφέρον, κάθε συνδικαλιστική εμπλοκή με μεγαλομανίες που χάθηκαν στα παράθυρα των τηλεοπτικών ειδήσεων.
Οι μεταφορείς όλα αυτά τα χρόνια πορεύτηκαν μόνοι. Την ώρα που η «κόλαση» της οικονομικής κρίσης καταβαράθρωσε σχεδόν τους περισσότερους μεμονωμένους μεταφορείς, εγκλωβισμένοι πολλές φορές στον εγωισμό τους, αγνοώντας κάθε πιθανότητα δημιουργίας μεγάλων μεταφορικών επιχειρήσεων ή ακόμη και ευέλικτων συνεργασιών.
Μονάχοι λοιπόν, κοιτούν τα τελευταία χρόνια τις επιχειρήσεις τους – με ένα, δύο, τρία φορτηγά – να βουλιάζουν στα χρέη, προσπαθώντας απεγνωσμένα να δώσουν λύσεις «πλαστές». Όπως με την εξόντωση των κομίστρων, απλά για να πληρώσουν τα πετρέλαια του προηγούμενου εξαμήνου, ή μπαλώνοντας τα φορτωμένα με χιλιόμετρα φορτηγά τους ίσα – ίσα να βγάλουν το δρομολόγιο.
Για πολλά χρόνια, ακόμη και την περίοδο της κρίσης, οι μεταφορείς έπρεπε να αλλάξουν ρότα. Να ενεργοποιήσουν στις επιχειρηματικές δραστηριότητες τους , τα αντανακλαστικά των οδηγικών ικανοτήτων τους. Να βάλουν όλοι μαζί, σε ένα τραπέζι το κοινό συμφέρον. Να αφήσουν στην άκρη τα μικροσυμφέροντα, να σκιαγραφήσουν τον δικό τους «οδικό χάρτη» που θα τους έβγαζε από το τούνελ.
Λίγοι κατάφεραν να κερδίσουν, άλλοι απλά φυτοζωούν, ενώ πολλοί έβαλαν λουκέτο. Η μεταφορά είναι ακόμη σε κρίσιμη περίοδο. Μπορεί το μεταφορικό έργο να έχει σταθερούς «παλμούς», όμως, το σοκ παραμονεύει, ακόμη σε πολλές επιχειρήσεις εξαιτίας των συσσωρευμένων οικονομικών προβλημάτων.
Το μέλλον είναι μπροστά. Απλά, θέλει δυνατές συμμαχίες, «έξυπνες» συνεργασίες, μικρές ή μεγάλες, με γρήγορα αντανακλαστικά και γερά τιμόνια. Η επαγγελματική «μοναξιά» έχει ρίσκα, πολύ περισσότερα, από όσους έχουν δίπλα τους συμμάχους. Και όταν είσαι στα δύσκολα, η μοναξιά σε τρομάζει. Ή καλύτερα, μοναχός σου δεν πας ούτε στον παράδεισο!
